Dyrektywa o składowaniu odpadów wymaga, aby w 2035 r. na składowiska trafiało nie więcej niż 10% odpadów komunalnych. Do tej statystyki wliczane są wszystkie odpady, które są składowane prosto ze śmieciarki*, jak i pozostałości po procesach sortowania, wydzielenia surowców do ponownego użycia i recyklingu oraz stabilizacji w przypadku odpadów zmieszanych zawierających bioodpady. Odpady te raportowane są pod innymi kodami – w grupie 19, a więc inaczej niż pierwotne odpady komunalne – grupa 20.
Jednakże wyjątkiem są odpady, które zostaną wytworzone w wyniku spalania odpadów komunalnych – nie wlicza się ich do statystyki odpadów komunalnych, choć taki obowiązek dotyczy wszelkich innych metod ich przetwarzania. Pozostałości ze spalarni także klasyfikowane są w grupie 19, jak z innych procesów. Tym samym spalarnie są faworyzowane, również ekonomicznie, mimo iż ilość pozostałości po spalaniu jest niemała i może sięgać 32% początkowej masy odpadów komunalnych, oprócz zanieczyszczeń, które zostaną wyemitowane przez komin spalarni. Wśród tych pozostałości – do ponad 4% – znajdują się odpady niebezpieczne przeznaczone do składowania. Reszta to żużle, popioły lotne i pyły, które nie zawsze znajdą chętnych odbiorców i finalnie trafią w całości lub w części do składowania.
Stąd raport ZWE postuluje dokładną analizę sposobów zagospodarowania odpadów wytwarzanych przez spalarnie w poszczególnych państwach członkowskich UE, ich wpływu na środowisko, jak i uwzględnienie ich w statystyce raportowanych odpadów komunalnych, zgodnie z wymaganiami gospodarki o obiegu zamkniętym.
*w Polsce niedopuszczalne
Podsumowanie raportu Zero Waste Europe w j. polskim: „Pozostałości ze spalania odpadów w UE”
Pełny raport w języku angielskim